Οι σφραγίδες για την πρέσα δίσκων κατασκευάζονται από τέτοιες κατεργασμένες λάκες με μια διαδικασία ηλεκτροδιαμόρφωσης τριών σταδίων σε ηλεκτρολυτικά λουτρά.
Συνιστάται η έναρξη αυτών των διαδικασιών με ήδη κομμένες λάκες το συντομότερο δυνατό, ώστε να αποφεύγονται οι παραμορφώσεις των αυλακώσεων που προκαλούνται από τη θερμότητα και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Κατά τη διάρκεια της γαλβανικής διαδικασίας δημιουργείται ένα μεταλλικό αντίγραφο του φύλλου λάκας. Για το βήμα αυτό η επιφάνεια του φύλλου πρέπει να γίνει ηλεκτρικά αγώγιμη. Στη συνέχεια εφαρμόζεται ένα λεπτό στρώμα αργύρου, αυτό το ασημένιο φύλλο βυθίζεται σε γαλβανοπλαστικό λουτρό νικελίου και το φύλλο λειτουργεί ως κάθοδος και το νικέλιο χρησιμοποιείται ως άνοδος. Μόλις ο ηλεκτρισμός διαρρεύσει από το διάλυμα, το μεταλλικό νικέλιο εγκαθίσταται στην ασημένια επιφάνεια του φύλλου. Αφού επιτευχθεί το επιθυμητό πάχος (περίπου 0,23 mm), πρέπει να αφαιρεθεί το φύλλο από το στρώμα νικελίου.
Με αυτόν τον τρόπο λαμβάνετε το πρώτο γαλβανικό, που ονομάζεται επίσης "πατέρας".
Πρόκειται για ένα αρνητικό, που σημαίνει ότι αντί για αυλακώσεις υπάρχουν οι αντίστοιχες ανυψώσεις. Σε αυτό το σημείο ο "πατέρας" χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός άλλου αντιγράφου, που ονομάζεται "μητέρα"- αυτό χρησιμοποιείται στη συνέχεια για την κατασκευή του "γιου", που είναι η στάμνα που ουσιαστικά χρησιμοποιείται για την πρέσα. Το stamper συνδέεται στη συνέχεια με την πρέσα και χρησιμοποιείται για την πίεση των αυλακώσεων στο βινύλιο.
Το πάτημα δίσκων βινυλίου ξανά και ξανά είναι σκληρό για τους μεταλλικούς στάμπερ, με αποτέλεσμα να φθείρονται κατά τη διάρκεια μιας πρέσας. Ένα σετ σφραγίδων είναι συνήθως καλό για περίπου 1000 έως 1500 πρεσαρίσματα. Εφόσον διατηρούνται σε καλή κατάσταση, μπορείτε να φτιάξετε σχεδόν ατελείωτες στάμπες από μία μόνο μητέρα. Μόλις χρησιμοποιηθεί ένας σταμπωτής θα ανακυκλωθεί.
